Deze particulieren willen hun huisdier niet in een asiel achterlaten en geven er de voorkeur aan het te laten euthanaseren om financiële of andere redenen, waarbij zij meestal het bestaan van gedragsproblemen aangeven als grond voor hun verzoek. Als men een hond wil slaan, kan men licht een stok vinden. Dierenartsen, die zovele jaren hebben gestudeerd om dieren te helpen, moeten dus het leven van gezonde dieren beëindigen.

Het verbod op het onnodig doden van een dier, zoals bepaald in artikel 1 van de wet betreffende de bescherming en het welzijn der dieren, zou echter voldoende moeten zijn om deze praktijk te verbieden. Dit is overigens de rechtsgrondslag op basis waarvan een dierenarts in Charleroi voor de rechtbank werd gedaagd. Omdat hij geen betaling kon krijgen voor de zorg die hij aan een kat verleende, euthanaseerde hij het dier gewoon.

• Is de omvang van deze praktijk in het Brussels Gewest bekend?

• Worden controles uitgevoerd op het vlak van euthanasie in dierenartspraktijken?

• Heeft de regering overwogen een duidelijker wettelijk kader te scheppen rond de euthanasie van dieren, bijvoorbeeld in het kader van de besprekingen over het toekomstige Brussels wetboek voor dierenwelzijn, door bijvoorbeeld een euthanasieregister aan te leggen waarin de noodzaak die tot het doden heeft geleid, zou worden vermeld?