De Brusselse Burgerassemblee, een groep van 45 toevallig uitgelote Brusselaars, heeft zich gedurende enkele maanden over werkgelegenheid en tewerkstelling in Brussel gebogen. Ze zocht antwoord op de vraag “hoe kunnen we elke Brusselaar toegang geven tot een gepast en waardevol werk?”. Na zich te informeren en met elkaar te overleggen heeft de Assemblee enkele voorstellen gedaan. Het is mijn rol om haar ideeën, voorstellen en vragen hier in het parlement binnen te brengen. Zo tonen we dat een democratie best inclusief, deliberatief en participatief kan zijn.

Men heeft het vaak over knelpuntberoepen en de voor de hand liggende noodzaak om deze te promoten. De Brusselse Burgerassemblee heeft zich echter verdiept in maatschappelijk waardevolle beroepen, met het doel deze te opwaarderen.

Maatschappelijk waardevolle beroepen zijn door de BBA als volgt gedefinieerd: “beroepen die zich niet laten becijferen terwijl ze bijdragen tot het welzijn van de bevolking, of het algemeen belang dienen of een positieve impact hebben op de maatschappij (bijvoorbeeld: boswachter, maatschappelijk werker, verpleegkundige, huishoudhulp, bejaardenhulp, arts, onderwijzer, afhalophaler, arbeider, politieagent, enz.)”.

Om te bepalen welke sectoren of beroepen in zo’n categorie zouden passen, kunnen we ons baseren op het werk van academici die de kwestie van key-worker en non-key worker bestudeerd hebben in het kader van het COVID-pandemie. Ze definiëren, enerzijds, key workers als werkers met een baan van essentieel belang voor het maatschappelijk levensonderhoud — bijvoorbeeld beroepen in de gezondheids- en sociale zorg, het onderwijs, het vervoer, food and necessity goods, etc. Non-key workers, anderzijds, zijn werkers met niet-essentiële banen die wél vanuit afstand kunnen uitgeoefend worden zonder dat de maatschappij daardoor wordt stopgezet. Zulke categorisatie is eigenlijk een eerste stap naar het overwegen van maatschappelijk waardevolle beroepen als een categorie beroepen op zich.

De regering bepaalde in haar regeerakkoord dat ze steun ging verlenen “aan acties die het beroeps-en privéleven met elkaar verzoenen (kinderopvang, gratis diensten voor bepaalde categorieën van werknemers, enz.).” Dat gaat exact in de richting van wat de Brusselse Burgerassemblee wilt. De Assemblee vraagt immers voor de volgende stimuli om zo effectief mogelijk te beantwoorden aan de behoeften van de personen die binnen deze categorie een beroep uitoefenen: (1) gratis openbaar vervoer in Brussel, (2) huishoudhulp en kinderopvang, (3) aangepaste uitrusting en werkinstrumenten en (4) aangepaste gezondheidsverzekering.

Als beleidsverantwoordelijke van de veiligheid hebt u direct of indirect impact op de werkomstandigheden van een aantal mensen die een maatschappelijk waardevol beroep uitoefenen. We denken hierbij in het bijzonder aan de politieagenten. We horen dan ook graag wat u onderneemt om hen tegemoet te komen wat betreft stimuli om hun beroep aantrekkelijker te maken.

Hierover had ik u graag volgende vragen gesteld:

• In het algemeen, wat doet u wat de hierboven stimuli betreft om de maatschappelijk waardevolle beroepen te opwaarderen die onder uw bevoegdheid vallen?

• In welke mate hebben de politieagenten toegang tot gratis openbaar vervoer?

• In welke mate hebben de politieagenten toegang tot gratis kinderdagverblijven?

• In welke mate hebben de politieagenten toegang tot een aanvullende gezondheidsverzekering?

• In welke mate hebben de politieagenten toegang tot een huishoudhulp?

• In welke mate hebben de politieagenten beschikking tot de nodige aangepaste uitrusting en werkinstrumenten om hun beroep te kunnen beoefenen?

• Onderneemt u andere acties om de maatschappelijk waardevolle beroepen waarvoor u bevoegd bent aantrekkelijk te maken via bepaalde stimuli of steunmaatregelen?