Schriftelijke vraag betreffende het aantal toegewezen woningen en het aantal gehuisveste personen in 2019
- Indiener(s)
- Nadia El Yousfi
- aan
- Nawal Ben Hamou, Staatssecretaris van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest bevoegd voor Huisvesting en Gelijke kansen (Vragen nr 99)
| Datum ontvangst: 31/01/2020 | Datum publicatie: 13/03/2020 | ||
| Zittingsperiode: 19/24 | Zitting: 19/20 | Datum antwoord: 13/03/2020 | |
| Datum | behandeling van het stuk | Indiener(s) | Referentie | Blz. |
| 17/02/2020 | Ontvankelijk | p.m. | ||
| 13/03/2020 | Bijlage aan het antwoord | p.m. | Bijlage |
| Vraag | Brussel maakt een huisvestingscrisis door. We delen deze constatering allemaal en blijven er bij elke commissie op hameren. Onze vrienden uit Quebec leren ons bovendien dat het loont op steeds dezelfde nagel te blijven kloppen. Een van de aandachtspunten aan het begin van deze zittingsperiode betreft het aantal toegewezen woningen binnen het Brussels Gewest. We hebben het hier over nieuwe woningen, maar ook over gerenoveerde woningen. De staatssecretaris heeft volkomen gelijk als zij onderstreept dat de oplossing van de crisis niet alleen zal komen van het creëren van nieuwe woningen, maar ook van een geheel van hefbomen, en dat het inderdaad naïef zou zijn om al onze eieren in dezelfde mand te leggen. De staatssecretaris verklaarde onlangs dat sociale huisvesting bijdraagt tot het corrigeren van ongelijkheden en een fundamenteel instrument is voor sociale emancipatie. Ik ben het daar zeker mee eens. De doelstelling van de regering is in de eerste plaats om een concrete oplossing te bieden aan 15.000 gezinnen die wachten op een sociale woning. Ik kan begrijpen dat de staatssecretaris de voorkeur geeft aan realistische doelstellingen boven een aankondigingseffect, wat naar mijn mening een bewijs is van politieke nederigheid. Het zou al te voortvarend zijn om de meer dan 40.000 gezinnen op de wachtlijsten een woning te beloven. Toch horen we telkens weer in de commissie en in openbare toespraken deze misleidende kortzichtige stelling: er staan 43.000 mensen op de wachtlijst en dus moeten er evenveel woningen gebouwd worden. En daar ligt het kalf gebonden. Deze raming is volgens de socialistische fractie geen afspiegeling van de werkelijkheid. Enkel rekening houden met het aantal wooneenheden dat wordt gecreëerd als basis voor de beoordeling van het huisvestingsbeleid, is een statistische misvatting die me dwars zit. Wij zijn van mening dat het relevanter zou zijn om te weten hoeveel wooneenheden per jaar worden toegewezen, met name door het opnieuw verhuren van gerenoveerde woningen. Bovendien is de samenstelling van de typische Brusselse huishoudens veranderd: gezinnen van 5 of meer personen zijn toegenomen. Volgens BISA-cijfers telde Brussel in 2001 30.000 gezinnen met 3 of meer kinderen. In 2019 steeg dit cijfer tot meer dan 46.000 gezinnen. Gelet op de Brusselse vastgoedprijzen voor grote woningen, veronderstel ik dat het aantal aanvragen voor een woning met 3 of meer slaapkamers ook is toegenomen, wat leidt tot een wijziging van de strategie met betrekking tot het type van de gecreëerde woningen: het verminderen van het aantal kleinere woningen en deze omvormen tot grotere gezinswoningen. Mijn vragen luiden als volgt: - Hoeveel eenheden worden er jaarlijks door de BGHM toegewezen? - Hoeveel van deze nieuwe toewijzingen zijn te danken aan renovaties? - Wat is de evolutie van de vraag naar woningen met drie slaapkamers en meer bij de BGHM? - Hoeveel gezinnen en hoeveel mensen worden er jaarlijks door de BGHM gehuisvest? |
||||||||||||||||||||
| Antwoord | Bij deze kan ik u de volgende elementen van antwoord verstrekken op uw vraag: Ter inleiding op uw vragen moet worden opgemerkt dat de toewijzing van woningen niet door de BGHM gebeurt, maar door de 16 OVM’s. De tabel hieronder geeft het aantal toewijzingen van de voorbije drie jaar weer:
In 2019, werden er 180 toewijzingen gedaan na zware renovatiewerken aan leegstaande woningen, wat overeenkomt met 14% van de toewijzingen. Dit cijfer bevestigt de aanzienlijke rol van renovaties in de toewijzingen. De ontwikkelingsprogramma’s het Gewestelijk Huisvestingsplan en Alliantie Wonen zijn dus niet de enige instrumenten om een concreet antwoord te bieden aan de gezinnen die op een sociale woning wachten. In bijlage 1 vindt u een tabel betreffende de evolutie van de vraag naar woningen met 3 of meer slaapkamers bij de BGHM. In bijlage 2 vindt u een tabel met het aantal per jaar door de BGHM gehuisveste gezinnen en personen. |
||||||||||||||||||||