Logo Parlement Buxellois

Schriftelijke vraag betreffende de langetermijneffecten en de aanpak van huiselijk geweld.

Indiener(s)
Lotte Stoops
aan
Nawal Ben Hamou, Staatssecretaris van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest bevoegd voor Huisvesting en Gelijke kansen (Vragen nr 149)

 
Datum ontvangst: 02/03/2020 Datum publicatie: 06/04/2020
Zittingsperiode: 19/24 Zitting: 19/20 Datum antwoord: 06/04/2020
 
Datum behandeling van het stuk Indiener(s) Referentie Blz.
13/03/2020 Ontvankelijk Uitgebreid Bureau van het Parlement
 
Vraag    Op 17 februari lazen we in de media dat uit Brits onderzoek is gebleken dat vrouwen die huiselijk geweld hebben meegemaakt meer dan 40 procent meer kans lopen om te sterven door welke oorzaak ook dan vrouwen die dat niet ondergaan hebben. De studie toont ook aan dat de overlevers een hoger risico lopen om cardiovasculaire aandoeningen en type 2 diabetes te krijgen. Een mogelijke reden hiervoor volgens de onderzoekers is de acute en chronische stress die de slachtoffers ondergaan.

De onderzoekers geven een aantal aanbevelingen mee. Een betere koppeling en uitwisseling van gegevens tussen openbare diensten en de politie zouden kunnen helpen de (huis)artsen beter te informeren. Daardoor zouden die de noden op het gebied van mentale en fysieke gezondheid van hun patiënten die huiselijk geweld hebben meegemaakt, beter kunnen invullen, zo zeggen de onderzoekers. 

In Brussel gaat de politiezone Brussel Hoofdstad Elsene een politiecel voor seksueel en huiselijk geweld oprichten. Voor slachtoffers van seksueel geweld bestond er al een regeling; ze worden eerst naar het gespecialiseerde zorgcentrum in het Sint-Pietersziekenhuis gebracht, waar ze na het toedienen van eerste zorgen klacht kunnen indienen. Deze aanpak wordt nu ook uitgebreid naar slachtoffers van huiselijk geweld.

· Hoe staat het met de andere politiezones? Hebben die ook specifieke cellen voor huiselijk geweld of andere manieren om het probleem aan te pakken?

· Vandaag is audiovisueel verhoor verplicht bij bepaalde misdaden op minderjarige slachtoffers. Audiovisueel verhoor zorgt ervoor dat slachtoffers hun verhaal niet nodeloos verschillende keren moeten doen, en is preciezer. Het zou goed zijn als dit naar meerderjarigen zou worden uitgebreid. Hoe vaak wordt audiovisueel verhoor toegepast door de Brusselse politiezones?

De onderzoekers van de Britse studie benadrukken ook dat naast steun en financiering voor initiatieven die huiselijk geweld voorkomen, er ook geïnvesteerd moet worden in diensten die steun en zorg kunnen geven aan de overlevers die een dergelijk trauma hebben meegemaakt, om te voorkomen dat de negatieve gevolgen, die slopend kunnen zijn en iemand voor het leven invalide kunnen maken, zich zouden manifesteren.

· Wat is de aanpak van het Gewest wat betreft steun en nazorg voor de overlevers?

· In de gemeente Watermaal-Bosvoorde zorgt het CEFAS (onderdeel van de Dienst Preventie en Sociale Cohesie van Watermaal-Bosvoorde, para-communale vzw Watermael-Boitsfort en plein air) voor een luisterend oor en steun rond huiselijk geweld. Ze begeleidt gezinnen, stellen en jongeren in conflict- of geweldsituaties. Er zijn ook praatgroepen die ouders ondersteunen en die vrouwelijke slachtoffers van psychisch of fysiek geweld bijstaan. Buurgemeente Oudergem kan ook gebruikmaken van de diensten van CEFAS. Hoe zit het in andere Brusselse gemeenten? Bieden die ook zulke diensten aan? Zijn er samenwerkingen tussen gemeentes?

· Hoe kan het Gewest de gemeenten ondersteunen?

Voor de studie waren er te weinig gegevens van mannelijke overlevers beschikbaar voor een analyse. Het is niet duidelijk of dit komt doordat de dokters mishandeling van mannen minder optekenen of doordat minder mannen mishandeling melden. De onderzoekers merken daarom op dat er meer maatregelen nodig zijn om ervoor te zorgen dat mannen het gevoel hebben dat ze huiselijk geweld kunnen melden en hulp kunnen zoeken. 

· Heeft het Gewest maatregelen genomen die hierop gericht zijn?
 
 
Antwoord    De gevolgen voor slachtoffers van intrafamiliaal geweld zijn inderdaad op lange termijn voelbaar, zowel lichamelijk als psychisch.

De prevalentiestudie van equal.brussels over geweld tegen vrouwen in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest heeft aangetoond dat bijna 40 % van de vrouwen die in hun leven al eens te maken kregen met een of andere vorm van partnergeweld, daar nog steeds op een of andere manier onder lijdt (https://equal.brussels/fr-rapport-finalpdf).

Het Zorgcentrum na Seksueel Geweld (ZSG) waar u in uw vraag naar verwijst, is een goed voorbeeld van multidisciplinaire samenwerking inzake geweld.

Sommige politiezones zijn structureel betrokken bij deze centra voor nog meer efficiëntie. We ondersteunen deze samenwerking, evenals het momenteel lopende project voor de uitbreiding van deze centra.

Daarnaast werken de gewestelijke diensten equal.brussels en Brussel Preventie en Veiligheid ook aan een ander interessant initiatief: een werkgroep voor intersectorale samenwerking.

De bedoeling is om een meer gestructureerde samenwerking tot stand te brengen tussen de politie, het openbaar ministerie, de Justitiehuizen en de verschillende eerstelijnsactoren die betrokken zijn bij complexe situaties van intrafamiliaal geweld.

Zoals bepaald in de gewestelijke beleidsverklaring, is de bestrijding van geweld tegen vrouwen een van de grootste prioriteiten van het gelijkekansenbeleid van de Regering. We leggen momenteel de laatste hand aan een eerste Brussels gewestelijk plan ter bestrijding van geweld tegen vrouwen, zodat we deze strijd op een gecoördineerde en transversale manier kunnen intensiveren.

Alle Brusselse ministers en staatssecretarissen en betrokken overheidsdiensten onder hun bevoegdheid zullen bij dit plan betrokken worden, teneinde gezamenlijke maatregelen te ontwikkelen ter voorkoming en bestrijding van alle vormen van geweld tegen vrouwen. De kwestie van intrafamiliaal geweld is een belangrijk thema, dat transversaal moet worden aangepakt. Het gewest zal daartoe alle beschikbare hefbomen benutten.

Een van de maatregelen van het plan betreft het opleiden van politieagenten om hun deskundigheid op het vlak van intrafamiliaal geweld te vergroten en de opvang en begeleiding van slachtoffers te verbeteren.

De verenigingssector, die zeer actief is op het gebied van opvang en begeleiding van slachtoffers, zal ondersteund worden in zijn werk. In het kader van dit plan zal equal.brussels specifiek voor de Brusselse verenigingen een projectoproep lanceren.

Op deze manier willen we deze sector een gecoördineerde en sterke impuls geven.

De specifieke vragen betreffende de cellen voor huiselijk geweld van de politie en het audiovisueel verhoor vallen onder de federale bevoegdheden.

U stelde een vraag over de situatie van mannelijke slachtoffers van geweld. Zonder dat ik de moeilijkheden van mannelijke slachtoffers wil minimaliseren, wil ik erop wijzen dat het vooral vrouwen zijn die te maken krijgen met partnergeweld.

Een gendergebonden benadering van de problematiek dringt zich daarnaast ook op door het loutere feit dat vrouwen het in vele opzichten moeilijker hebben.

Bovendien kan partnergeweld beschouwd worden als zowel een oorzaak als een gevolg van de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen in onze samenleving. Dit geweld tegengaan, betekent dus dat er op een meer globale manier aan gelijke kansen moet worden gewerkt.

Het gewestelijk plan tegen geweld zal gericht zijn op vrouwelijke slachtoffers van geweld. Dat betekent niet dat ik geen steun zal verlenen aan initiatieven ter bestrijding of voorkoming van geweld tegen mannen, bijvoorbeeld door projectoproepen voor projecten waarbij mannen worden aangemoedigd om zich hierover uit te spreken en hulp te zoeken.

De specifieke vragen over de Brusselse gemeenten vallen onder de bevoegdheid van de Minister-President (Preventie en Veiligheid) en hebben betrekking op de activiteiten van de Brusselse gemeenten.

Wat de steun aan de gemeenten betreft, wijs ik erop dat Brussel Plaatselijke Besturen tal van maatregelen voor de Brusselse gemeenten heeft gesteund en gefinancierd, zoals de maatregelen inzake gedwongen huwelijken (opleidingen, sensibiliseringsacties voor de diensten die preventieve acties kunnen uitvoeren (gelijke kansen, preventie, jeugd, gezinnen, enz.). Studieworkshops, administratieve gesprekken en het opstellen van brochures voor potentiële slachtoffers, zijn ook instrumenten waarvan de gemeenten kunnen gebruikmaken.