Schriftelijke vraag betreffende het dierenwelzijn over losloopzones voor honden.
- Indiener(s)
- Carla Dejonghe
- aan
- Bernard Clerfayt, Minister van de Brusselse Hoofdstedelijke Regering, belast met Werk en Beroepsopleiding, Digitalisering, Plaatselijke Besturen en Dierenwelzijn (Vragen nr 662)
| Datum ontvangst: 26/01/2021 | Datum publicatie: 28/05/2021 | ||
| Zittingsperiode: 19/24 | Zitting: 20/21 | Datum antwoord: 21/05/2021 | |
| Datum | behandeling van het stuk | Indiener(s) | Referentie | Blz. |
| 23/04/2021 | Ontvankelijk | p.m. |
| Vraag | De voorbije maanden werd door de media steeds vaker melding gemaakt van incidenten met loslopende honden. Zo beet begin januari nog een loslopende hond de oren van een schaap af in het Zwin. Dergelijke drama’s gebeuren ook hier in Brussel. Hierdoor is er veel kritiek gekomen op honden die door hun baasjes worden losgelaten tijdens wandelingen. Dit is begrijpelijk. Honden zijn vriendelijke dieren, maar kunnen net als alle andere diersoorten schade toebrengen. Ook aan andere soortgenoten trouwens. Het gaat hier dus niet om hondenbaasjes versus niet-baasjes. Deze dieren moeten inderdaad aan de leiband gehouden worden, maar moeten voor hun eigen welzijn ook de kans krijgen om los te kunnen rondlopen. Graag ook speciale aandacht voor de vele assistentiehonden in ons Gewest, aangezien ik zelf gastgezin ben voor dergelijke honden. Uit eigen ondervinding weet ik dat deze dieren des te meer de vrijheid moeten kunnen hebben om te rennen en te ravotten zónder een leiband aan hun nek, aangezien ze de klok rond hard werken om gehandicapten bij te staan in hun dagelijks leven. Na de vele incidenten loopt in Vlaanderen sinds afgelopen zomer de campagne “Hond aan de lijn, ’t zal wel zijn!”. Ik leg de nadruk liever op de losloopzones dan op de leibanden zelf, die vrijheidsbeperkend zijn. Veel Brusselaars zijn zich namelijk niet bewust dat deze zones bestaan. Een betere werking van en communicatie rond deze zones kan veel incidenten voorkomen. Ondertussen telt het Brussels Gewest een aantal van die zones. In een antwoord op mijn schriftelijke vraag van 9 juli 2018 stond dat er 55 losloopzones waren, waarvan 35 afgebakende. Het is echter onduidelijk of het er nu meer zijn, aangezien er online amper informatie beschikbaar is. Er is ondertussen op de website van leefmilieu.brussels weliswaar een kaart met losloopzones te vinden, wat een grote stap vooruit is, maar de geschreven informatie is beperkt en niet up-to-date. Bovendien moet men toch wat kunnen kaartlezen. Dit is overigens een opmerking die al in een voorstel van resolutie stond die dateert van 28 november 2019 werd gemaakt (A-102/1 – 2019/2020) (1) waarin om meer losloopzones werden gevraagd. Er kan dus nog heel wat vooruitgang geboekt worden op dat vlak. Wat betreft de huidige zones merk ik een aantal andere zaken op. Er zijn er veel te weinig, de oppervlaktes zijn vaak te klein, ze zijn niet evenredig verdeeld over het Gewest, en velen zijn niet omheind. En als ze dat wel zijn, dan betreft het soms een lage omheining waar een hond makkelijk over springt. Graag verwijs ik zo naar de losloopzone aan het Elisabethpark in Koekelberg. In de onderstaande Google Maps-afbeelding ziet men duidelijk dat er geen omheining is, terwijl een tramhalte en een autobaan er net naast ligt. Dit is gevaarlijk. Goede voorbeelden van grote en omheinde losloopzones zijn degenen die zich in het Heverleebos en het Meerdaalwoud in Vlaanderen bevinden. Deze zijn volledig afgespannen en zijn 6 hectare groot. Brussel beschikt over genoeg groene zones om dit ook hier te reproduceren. Sommige zones worden bovendien ook gebruikt door andere groepen, zoals jeugdverenigingen of gezinnen met kinderen, die zich vaak niet bewust zijn van het feit dat ze zich in een losloopzone bevinden (dit is bijvoorbeeld vaak het geval in het Woluwepark). De signalisatieborden zouden dus in grotere getale en zichtbaarder aanwezig moeten zijn. Groene ruimtes waar honden vrij kunnen rondlopen zijn uiteindelijk op meerdere vlakken belangrijk. Ze maken onze stad leefbaarder, zowel voor de honden, als voor de inwoners en het “dog friendly”-toerisme. Bovendien zijn ze ook de perfecte optie voor personen met een beperkte mobiliteit. Zo kan niet elke rolstoelgebruiker bijvoorbeeld zomaar gaan wandelen in de stad, want niet alle straten zijn voor hen toegankelijk. Een open ruimte zoals een losloopzone is dat wel. Met meer dan 100.000 honden in het Gewest en ettelijke baasjes is dit iets waar we zeker aan moeten werken. Daarom stel ik de volgende vragen: 1. Hoeveel losloopzones zijn er nu precies? Kan deze informatie op de website van Leefmilieu.Brussels geregeld geüpdatet worden? 2. Zijn er al nieuwe locaties gedetecteerd die zouden kunnen dienen als losloopzones (eventueel in samenwerking met de gemeente)? Zo ja, de welke? 3. Kan een communicatieplan op poten gezet worden omtrent de losloopzones (om op die manier ook te sensibiliseren over leibanden)? http://weblex.brussels/data/crb/doc/2019-20/138763/images.pdf |
| Antwoord | Vraag 1 Momenteel zijn er 21 zones “zonder leiband” die beheerd worden door Leefmilieu Brussel en 37 zones “zonder leiband” die beheerd worden door de gemeenten. Wat de gemeenten betreft, wordt deze informatie ad hoc geüpdatet, wanneer de info aan de dienst meegedeeld wordt. Vraag 2 Wat betreft de creatie van eventuele nieuwe zones zonder leiband in de ruimtes die beheerd worden door Leefmilieu Brussel, zijn er gesprekken aan de gang binnen de Afdeling Groene Ruimten, maar er werd nog geen beslissing genomen. Wat betreft de creatie van zones zonder leiband in de ruimtes die beheerd worden door de gemeenten, hebben wij geen weet van dergelijke projecten in dit stadium. Vraag 3 Er loopt momenteel een opdracht voor gewestelijke coördinatie binnen het domein van het dierenwelzijn, die met name de kwestie van de hond in de stad behandelt. Deze opdracht zal leiden tot een actieplan dat een communicatieplan zal bevatten, en zal de gelegenheid zijn om te sensibiliseren over de zones voor honden zonder leiband in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. |