Het Brusselse plan ter bestrijding van geweld tegen vrouwen is vorig jaar goedgekeurd. Net als mijn hele fractie ben ik verheugd over deze vooruitgang. Ik zou van deze gelegenheid gebruik willen maken om de balans op te maken van een aantal acties die de gemeentelijke entiteiten aangaan.

• actie 21: terbeschikkingstelling van een communicatiepakket aan lokale en gewestelijke besturen 

• actie 22: bewustmaking van de besturen ter bestrijding van seksuele intimidatie op het werk

Zoals u weet, hebben de slachtoffers zich ruimschoots kunnen uiten sinds #MeToo. Of, om de woorden van journaliste Catherine Dejoie te gebruiken, "de cultuur van het luisteren is ontstaan". In dit opzicht moeten de openbare actoren een voorbeeldfunctie krijgen. Hebben wij vaak niet de middelen om de particuliere sector te dwingen de lijnen te verleggen, hier hebben wij alle kaarten in handen.

Hier zijn mijn vragen:

• Bestaan er opleidingen over seksueel en op gender gebaseerd geweld? Zo ja, hoeveel mensen zijn opgeleid? Wat zijn je doelen en agenda?

• Bestaat er op plaatselijk niveau een systeem om de slachtoffers te helpen, zowel op het gebied van wederopbouw als op het gebied van concrete steun (hulpverleners, instrumenten, interne bewustmaking, enz.)

• Zijn er in de plaatselijke besturen bewustmakingsacties over dit onderwerp geweest? Wat zijn dat? Wat is hun agenda voor de zittingsperiode?

• Zijn er op uw bevoegdheidsgebied nog andere acties op dit gebied uitgevoerd, met name via BPB?