Schriftelijke vraag betreffende de oprichting van "troostplekken" in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest in het licht van de coronacrisis.
- Indiener(s)
- Bianca Debaets
- aan
- Elke Van den Brandt en Alain Maron, leden van het Verenigd College bevoegd voor Welzijn en Gezondheid (Vragen nr 125)
| Datum ontvangst: 20/05/2020 | Datum publicatie: 01/07/2020 | ||
| Zittingsperiode: 19/24 | Zitting: 19/20 | Datum antwoord: 30/06/2020 | |
| Datum | behandeling van het stuk | Indiener(s) | Referentie | Blz. |
| 25/05/2020 | Ontvankelijk | p.m. |
| Vraag | Dat de coronacrisis op allerlei manieren diepe wonden nalaat in onze samenleving, staat buiten kijf. Mensen gaan mentaal door een moeilijke periode, bijvoorbeeld door het verliezen van geliefden zonder afscheid te kunnen nemen. Velen van hen komen in een uitzonderlijk moeilijke rouwperiode terecht. In Vlaanderen wordt steun vrijgemaakt voor de creatie van zogenaamde ‘troostplekken’, in samenwerking met de vzw Ferm, waar men troost of hoop kan proberen vinden op plaatsen met muziek, poëzie, bloemen en planten, een stilteplek… Aangezien dit soort projecten de aspecten (mentale) gezondheid en leefmilieu verenigen, zou Dhr. Maron dus, vanuit zijn bevoegdheden Gezondheid en Leefmilieu, tevens dit soort initiatief kunnen uitwerken in Brussel. Vandaar dat ik u graag volgende vragen stel: - Hebt u reeds kennis genomen van deze Vlaamse ‘troostplekken’? Hebt u reeds onderzocht of dit initiatief ook op Brussels niveau uitgewerkt kan worden? Hebt u reeds contact gehad met de vzw die deze plekken wil maken? Zo ja, kan u duiden welke locaties hiervoor in aanmerking komen? Welk budget bent u bereid hiervoor vrij te maken? - Hoe heeft de Regering beslist om deze gezondheidscrisis en de gevolgen ervan op een gepaste en waardige manier te herdenken? |
| Antwoord | Tot op heden heeft geen enkele in Brussel actieve geestelijke gezondheidsactor een soortgelijk initiatief voorgesteld. Bovendien lijkt de vzw FERM een unicommunautaire vereniging te zijn en oefent zij haar activiteiten niet uit op het Brussels grondgebied (in die zin lijkt het moeilijk om het toepassingsgebied van haar activiteiten uit te breiden met de steun van de GGC). We zijn ons ervan bewust dat de overlijdens en de gevolgen van het afscheid van dierbaren tijdens de pandemie een specifieke behandeling/rouwproces noodzakelijk maken. Deze pandemie heeft de momenten van scheiding en afscheid van dierbaren bijzonder pijnlijk gemaakt. Vanwege het infectierisico was afscheid nemen van dierbaren in zorgcentra en ziekenhuizen niet altijd mogelijk. Net zoals bij andere crisissen, is het van groot belang om het rouwproces als normaal te omschrijven en er een plaats aan te geven. Er worden echter verschillende initiatieven ondernomen door de geestelijke gezondheidszorgdiensten van de GGC om dierbaren, bewoners en medewerkers in rust- en verzorgingstehuizen die in moeilijkheden verkeren, inclusief in het kader van een rouwproces, te ondersteunen. Het Centrum voor Zelfmoordpreventie werd versterkt om een specifiek aanbod te ontwikkelen voor de opvolging van gezinnen en dierbaren die door de pandemie zijn omgekomen. Het rouwproces wordt door de interkabinettenwerkgroep "Geestelijke Gezondheidszorg" bestudeerd met het oog op de eventuele ontwikkeling van een actie. |