Logo Parlement Buxellois

Schriftelijke vraag betreffende de uitbreiding van de herhuisvestingsmogelijkheden tot de private huurmarkt.

Indiener(s)
Mathias Vanden Borre
aan
Alain Maron, Minister van de Brusselse Hoofdstedelijke Regering, belast met Klimaattransitie, Leefmilieu, Energie en Participatieve Democratie (Vragen nr 271)

 
Datum ontvangst: 13/03/2020 Datum publicatie: 04/02/2022
Zittingsperiode: 19/24 Zitting: 19/20 Datum antwoord: 09/06/2020
 
Datum behandeling van het stuk Indiener(s) Referentie Blz.
15/04/2020 Ontvankelijk p.m.
 
Vraag    Uit een studie van La Strada, het steunpunt voor de Brusselse sector voor hulp aan dak- en thuislozen, gepubliceerd in mei 2019, blijkt dat de situatie van personen zonder woonst/logement steeds verergert. Uit de vijfde editie van de telling van dak- en thuislozen in het Gewest, zoals uitgevoerd door La Strada op 5 november 2018, blijkt dat 759 personen de nacht op straat doorbrachten (tegen 707 op 7 november 2016) wat neerkomt op een toename van 7,4% van het aantal in de openbare ruimte getelde personen. Opvallend is ook de sterke stijging van het aantal mensen dat in centra voor nood- en crisisopvang is ondergebracht. Het aantal bij de Samusocial getelde personen is met 49,1% gestegen in vergelijking met 2016. Indien men Porte d’Ulysse, het opvangcentrum voor illegale (trans)migranten meetelt, resulteert dat in een aanzienlijke stijging van 293,7% van het aantal mensen dat in de centra voor nood- en crisisopvang werd geteld.

In totaal werden er 4.187 personen geteld, waarvan 51% daklozen (hetzij op straat verblijvend, hetzij in centra voor noodopvang), 22% thuislozen (ondergebracht in onthaalhuizen of transwoningen van de OCMW) en 25% mensen met ontoereikende huisvesting (kraakpanden, religieuze gemeenschappen, etc.).

Zoals door La Strada ook wordt aangehaald, is de dak- en thuisloosheid in het Gewest de weerslag van een veel uitgebreidere problematiek, zoals de verarming van de middenklasse en de migratieproblematiek. Op economisch vlak is er een toename van het aantal mensen met lage inkomens in het gewest (het aantal mensen met een leefloon is met 73,4% gestegen tussen 2007 en 2017), en dat op een moment waarop de toegang tot betaalbare woningen afneemt, zowel in de openbare als in de private sector. Dit kan bezwaarlijk een mooi palmares genoemd worden voor het decennialange socialistische beleid in het Gewest.

Op vlak van migratie stelt La Strada nog vast dat er veel andere migranten België opzoeken, al dan niet met de bedoeling zich daar blijvend te vestigen en dat Brussel, voor migranten die het Verenigd Koninkrijk willen bereiken, als vertrekpunt en “hub” wordt beschouwd. Het coulante beleid van de Regering, of eerder het non-beleid, moedigt dit bovendien nog verder aan. Studies tonen namelijk aan dat mensen die langdurig in illegaliteit verkeren tevens het grootste risico lopen om blijvend in armoede te leven. Ik verwijs in deze naar de uitspraak van een voormalig eminent PS-kopstuk Yvan Mayeur uit 2010:

“Het probleem is – en ook dat zeg ik al jaren – dat er geen immigratiepolitiek gevoerd wordt. Er wordt te veel uitgegaan van het Angelsaksische easy come, easy go. Dat gaat voorbij aan de realiteit. Je moet de migratiestromen controleren, zoals in de jaren ‘70. Toen hebben we met Marokko en Turkije conventies getekend. Alleen moeten we lessen trekken uit de fouten die we toen gemaakt hebben. Georganiseerde immigratie veronderstelt ook integratie en inpassing.”

De woningen waarbinnen de begeleiding wordt gerealiseerd, komen uit zeer verschillende bestanden. Een groot deel van de voor dit doel gebruikte huisvesting is afkomstig van de Sociale Verhuurkantoren (SVK’s). De private huurmarkt is de tweede woonruimteverstrekker. Het aandeel van sociale woningen is daarbij vergeleken vrij gering van omvang. De lange wachtlijsten blijven voor dak- en thuislozen en slecht gehuisveste mensen het belangrijkste obstakel bij toegang tot sociale woningen – men moet vaak vele jaren wachten.

In het regeerakkoord wordt bepaald dat de Regering oplossingen voor herhuisvesting kan uitbreiden tot de privé-huurmarkt om aldus de start van renovatieprojecten te versnellen en tegelijkertijd woningen in de buurt aan te bieden. In de beleidsnota wordt als operationele doelstelling een “oproep aan eigenaars van woningen op de private huurmarkt” vermeld (met als piloot de BGHM).

Graag had ik u hieromtrent de volgende vragen gesteld:

- Wat houdt deze oproep eigenlijk in? Wanneer mag deze oproep verwacht worden? Wordt er ook een compensatieregeling voorzien voor privé-verhuurders die de oproep beantwoorden? Kan u dit nader toelichten?

- Verwacht u dat deze maatregel een significante impact zal hebben op de wachtlijsten?

- Wat is het beleid van de staatssecretaris inzake het verband tussen illegale migratie en dak- en thuisloosheid? Heeft de staatssecretaris cijfers over het aantal mensen zonder wettelijke verblijfsstatus in Brussel? Welke initiatieven neemt de staatssecretaris hieromtrent?

- Heeft de staatssecretaris cijfers over de verblijfssituatie en wettelijke status van
mensen in nood- en crisisopvang in Brussel? Kan u deze toelichten en indelen volgens geslacht, leeftijdscategorie en herkomst?

Last but not least wil ik benadrukken dat het weinig zin heeft om louter de symptomen te bestrijden maar dat het noodzakelijk is om tevens de oorzaken van deze problematiek aan te pakken, met name op vlak van het creëren van werkgelegenheid en het controleren van de migratiestromen. Deze link wordt ook expliciet door La Strada zelf gelegd. Is er sprake van onderlinge coördinatie binnen de Regering om deze oorzaken effectief aan te pakken.
 
 
Antwoord    Mijn gewestelijke bevoegdheden staan mij niet toe om aanvullende antwoordelementen te geven in het kader van het Brussels gewestelijk parlement.

Bepaalde elementen van de vraag hebben echter betrekking op communautaire bevoegdheden waarvoor mijn collega's Rudi Vervoort, Elke Van den Brandt en ikzelf bevoegd zijn, alsook, zoals mijn collega Nawal Ben Hamou heeft aangehaald, op federale en Europese bevoegdheden.