Schriftelijke vraag betreffende de opvang van dieren door opvanggezinnen in geval van overmacht.
- Indiener(s)
- Victoria Austraet
- aan
- Bernard Clerfayt, Minister van de Brusselse Hoofdstedelijke Regering, belast met Werk en Beroepsopleiding, Digitalisering, Plaatselijke Besturen en Dierenwelzijn (Vragen nr 512)
| Datum ontvangst: 09/11/2020 | Datum publicatie: 19/01/2021 | ||
| Zittingsperiode: 19/24 | Zitting: 20/21 | Datum antwoord: 09/12/2020 | |
| Datum | behandeling van het stuk | Indiener(s) | Referentie | Blz. |
| 18/11/2020 | Ontvankelijk | p.m. |
| Vraag | Een lijst opstellen van alle secundaire tragische gevolgen die de Covid-19-crisis voorbrengt en heeft voortgebracht zou veel tijd in beslag nemen. Uiteraard zijn er de verzadiging van de ziekenhuizen, het uitstel van de niet-dringende medische ingrepen, het psychisch lijden, het groeiend intrafamiliaal geweld of nog de voorspelde faillissementen om maar de belangrijkste te vernoemen. Bij de andere gevolgen kan men ook de kritieke gevallen tellen van mensen die een gezelschapsdier bezitten bijvoorbeeld en in het ziekenhuis opgenomen moeten worden. Deze problematiek is niet nieuw maar is wel prangender geworden tijdens de gezondheidscrisis ook al denkt men niet in de eerste plaats aan deze problematiek. Deze situaties zijn al niet zeer evident voor personen die kunnen rekenen op hun naasten, voor geïsoleerde personen, bejaarden, daklozen, personen op de dool of in extreme armoede is dit soms onmogelijk te overbruggen. Wat moeten die personen zonder inkomsten doen met hun dier? De vraag stelt zich bovendien niet enkel bij ziekte en een onvoorziene ziekenhuisopname, dergelijke situaties treffen ook personen die uit hun woning worden gezet of gevangengezet. Dit zijn uiteraard dramatische beproevingen zowel voor de dieren als voor de baasjes. Het komt ook voor dat deze laatsten een ziekenhuisopname weigeren omdat ze geen oplossing hebben voor hun huisdier. Er bestaan zeker stichtingen die deze dieren kunnen opvangen, met name de pensions en de dierenasielen, ze kunnen echter moeilijk tegemoet komen aan een noodzakelijk en tijdelijke opvang in geval van overmacht zoals een ziekenhuisopname. De tarieven van de pensions zijn een onoverkomelijke hindernis voor de betreffende doelgroep en de dierenasielen werken volgens het principe van het adopteren van achtergelaten dieren wat ongeschikt is voor de situatie in kwestie. Het zijn bovendien privé-instellingen die vaak zelf onder financiële druk staan en dus moeilijk een dergelijke sociale dienst kunnen verlenen. Bepaalde ziekenfondsen bieden soms oplossingen maar volgens strikte regels en dat bieden ze niet allemaal. We kunnen ook het voorbeeld vermelden van de overeenkomst voor tijdelijke opvang die u een aantal maanden geleden online hebt gezet om een regelgeving voor de opvang van dieren op papier te vergemakkelijken. Dit is een positief initiatief maar de overeenkomst is enkel nuttig indien een opvanggezin reeds gevonden werd. Men ziet dus de kans om een reservesysteem van opvanggezinnen in de gemeenten of in het Gewest op te zetten dat de vorm zou aannemen van een sociale dierenopvang waarop de geïsoleerde personen beroep zouden kunnen doen via een sociale overheidsinstelling. Dit systeem zou een ideale oplossing kunnen bieden aan personen die voor een geval van overmacht staan maar ook aan de maatschappelijke werkers en het zorgpersoneel die dergelijke situaties moeten oplossen voor de eigenaars van dieren. Graag een antwoord op volgende vraag: - Heeft de Regering reeds nagedacht over de mogelijkheid om een reserve aan te leggen van tijdelijke opvanggezinnen of van sociale dierenopvang in geval van overmacht en wat is de conclusie van deze denkoefening? |
| Antwoord | Bij gebrek aan cijfers van met name de sociale diensten of de politie over dit onderwerp, heeft de Regering in dit stadium nog niet de gelegenheid gehad om na te denken over de mogelijkheid om dit soort dienst in het leven te roepen. Ik stel momenteel vast dat de burgers over verschillende alternatieven beschikken, naast de asielen en de pensions, zoals een systeem waarbij thuis op het dier gepast wordt (dogsitter/catsitter), de inzet van familie en vrienden, alsook bepaalde verenigingen die een baasje en een opvanggezin in contact met elkaar brengen. Er bestaan ook verzekeringen om het welzijn van een gezelschapsdier te waarborgen. Zij kunnen afgesloten worden door de verantwoordelijke van het dier. |