In de bijlagen bij het koninklijk besluit van 4 mei 2007, die moeten worden toegevoegd aan elke huurovereenkomst voor een hoofdverblijfplaats die na 18 mei 2007 wordt gesloten, staat dat alle woningen moeten voldoen aan de normen van de Brusselse Huisvestingscode. De verhuurder die een ongezonde woning verhuurt, stelt zich bloot aan boetes en dwangmaatregelen, zoals een verhuurverbod of verplichte herstelwerken. Sinds haar oprichting in 2003 heeft de directie Gewestelijke Huisvestingsinspectie (DGHI) ongeveer 7.800 woningen geïnspecteerd, waarvan 99% na onderzoek niet conform en dus in strijd met de verplichtingen van de Huisvestingscode werd bevonden. De DGHI kan administratieve boetes opleggen, in verhouding tot de vastgestelde gebreken, aan verhuurders van wie de woningen niet voldoen aan de eisen van de Huisvestingscode. De bedragen schommelen tussen minimaal 2.000 euro en maximaal 25.000 euro. Bij herhaling wordt de boete verdubbeld. Een verhuurverbod verhoogt de gemiddelde geldboete tot 10.000 euro. Soms gaat het dus om grote bedragen en daarom zijn er veel wanbetalingen. Sinds 2013 is Brussel Fiscaliteit echter bevoegd om wanbetalers te vervolgen. Vroeger was de federale overheid daarvoor verantwoordelijk.

Ik wil graag meer weten over de boetes voor eigenaars van ongezonde woningen.

Mijn vragen luiden als volgt:

• Hoeveel terugvorderingen van boetes voor ongezonde woningen heeft de DGHI elk jaar aan u overgedragen sinds 2019? Over welke bedragen gaat het per jaar?

• Kunt u voor elk jaar vanaf 2019 meedelen hoeveel verhuurders hun boete niet betaalden nadat werd vastgesteld dat de woning ongezond was en een risico voor de gezondheid en veiligheid van de bewoners vormde? Over welke bedragen gaat het per jaar?

• Wat is de procedure voor de follow-up van wanbetalers?

• Hoeveel ambtenaren zijn belast met de behandeling van de terugvorderingsdossiers die Brussel Huisvesting doorstuurt met betrekking tot ongezonde woningen?