Wat een plezier om jonge mensen in aanraking te zien komen met het beroepsleven, te zien hoe ze zich ontplooien en ontwikkelen.

Een stage op de werkvloer is onvervangbaar, of het nu bij een vereniging, een overheidsinstelling of een bedrijf is. Er gaat niets boven deze ervaring.

Ik heb zelf de gewoonte om studenten op stage te ontvangen, en nee, dat verloopt niet altijd probleemloos.

Deze jonge mensen moeten in alle opzichten in beweging worden gezet, maar wat een beloning om ze op een paar weken tijd te zien groeien, om ze met plezier nieuwe vaardigheden te zien verwerven, vaardigheden die ze niet uit een syllabus leren.

Ik ben dan ook verbaasd als ik van deze stagiairs of kinderen van vrienden hoor dat hun stage grotendeels uit telewerk bestaat.

Ik hoorde een studente zeggen dat ze maar twee keer per week fysiek aanwezig was.

Ik weet dat de werkomstandigheden zijn veranderd sinds de COVID-19-epidemie, er zijn nieuwe manieren van werken ingevoerd. Telewerken is voor veel werknemers een gewoonte geworden.

Maar wat voor verlies aan kwaliteit betekent dit voor de stagiairs!

Hoe krijgen ze van thuis achter hun computer een idee van het beroepsleven?

Hoe kunnen ze hun vastberadenheid en enthousiasme tonen?

Bij wie kunnen ze terecht als ze een vraag hebben?

Veel stagiairs durven zelfs persoonlijk geen vragen te stellen, dus u kunt zich voorstellen hoe moeilijk het is als ze niet fysiek aanwezig zijn in het bedrijf?

Mijn vragen zijn bijgevolg de volgende:

• Is het mogelijk ervoor te zorgen dat de stages in de gewestelijke besturen of in de Brusselse ION's face-to-face verlopen?

• Zou u de werkgevers bewust kunnen maken van de noodzaak om deze jongeren een kwaliteitsvolle stage aan te bieden? Ik ben ervan overtuigd dat een stage een leven kan veranderen!