Logo Parlement Buxellois

Schriftelijke vraag betreffende de hulp aan verkeersslachtoffers

Indiener(s)
Anne-Charlotte d'Ursel
aan
Elke Van den Brandt, Minister van de Brusselse Hoofdstedelijke Regering, belast met Mobiliteit, Openbare Werken en Verkeersveiligheid (Vragen nr 1818)

 
Datum ontvangst: 16/11/2023 Datum publicatie: 29/01/2024
Zittingsperiode: 19/24 Zitting: 23/24 Datum antwoord: 29/01/2024
 
Datum behandeling van het stuk Indiener(s) Referentie Blz.
14/12/2023 Ontvankelijk p.m.
 
Vraag    Actie 10 van het Actieplan verkeersveiligheid richt zich op wie het meest te lijden heeft onder het gebrek aan veiligheid op onze wegen: de slachtoffers van verkeersongevallen en hun naasten. Het is van vitaal belang dat zij de best mogelijke hulp krijgen na een verkeersongeval. Zoals het plan aangeeft, moet deze zorg voor slachtoffers van ongevallen met lichamelijk letsel niet alleen worden verbeterd, maar ook consistenter worden gemaakt tussen politiezones en gemeenten. Eerste hulp is al toegevoegd aan de rijopleiding, maar er zijn een aantal aanvullende acties vastgesteld, waaronder :

  • opvang en emotionele steun voor slachtoffers en naasten

  • ondersteuning bij het bekendmaken van het slechte nieuws

  • hulp bij de verschillende procedures: harmoniseren/ontwikkelen van de opvang en opvolging van slachtoffers en naasten in het gewest.

  • doorverwijzing naar gespecialiseerde instanties: juridische bijstand en begeleiding.

Om deze acties uit te voeren, werden bepaalde voorbereidende maatregelen aanbevolen:

  • interregionale en internationale benchmarking van wat effectief is en algemeen wordt toegepast

  • bepalen van de steun die moet worden verleend (medisch, psychologisch, economisch, administratief, juridisch, enz.) en welke actoren erbij betrokken zijn (administratie, non-profitorganisaties, enz.)

  • een gemeenschappelijke minimumbasis voor ondersteuning in de drie gewesten

  • deze ondersteuning implementeren in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, na identificatie van de verantwoordelijken, partners, budgettaire vereisten en human resources.

Ik zou graag samen met u de balans opmaken van wat er op dit vlak is bereikt. Mijn vragen zijn de volgende:

  • Hoe heeft u gewerkt aan de verbetering van de opvang en emotionele ondersteuning van slachtoffers en hun naasten?

  • Hoe heeft u gewerkt aan het harmoniseren van deze ondersteuning op regionaal niveau?

  • Is er benchmarking uitgevoerd en zo ja, met welke resultaten, en zo nee, waarom niet?

  • Welke soorten ondersteuning werden er geboden en wie werd betrokken bij de verschillende soorten ondersteuning?

  • Hebt u samengewerkt met de andere gewesten in het kader van het interfederaal Plan Verkeersveiligheid om de normen tussen de gewesten te harmoniseren en een gemeenschappelijke minimumbasis vast te stellen, en zo nee, waarom niet?

  • Welke vormen van ondersteuning zijn er in Brussel opgezet, met welke verantwoordelijken, partners, budgetten en personele middelen?
 
 
Antwoord    Zolang er ernstige ongevallen gebeuren, is de opvang en emotionele ondersteuning van slachtoffers en hun naasten essentieel. Dit is niets nieuws voor de politie en er zijn al opleidingen en regels om te volgen, maar niet alle politiezones hebben dezelfde ervaring of aandacht op dit vlak. 
Het APVV beschrijft voor elke actie de uitvoeringsvoorwaarden. De programma-acties van Safe System, waaronder slachtofferhulp, zijn nieuwe activiteiten en er werd vastgesteld dat er personeel moest worden aangeworven. 

De jobs zijn begin dit jaar gepubliceerd, de interviews zouden tegen midden februari moeten plaatsvinden. Van zodra de aangeworven personen effectief in dienst treden zullen de acties opgestart kunnen worden.

Brussel Mobiliteit heeft Safe Brussels gevraagd een eerste stap te zetten, namelijk een stand van zaken op te maken van alle acties, procedures en praktijken in de politiezones. Deze informatie werd ontvangen, maar kon nog niet worden verwerkt. 
 
Tot slot wil ik benadrukken dat we er uiteraard alles aan doen om ernstige aanrijdingen in het gewest te vermijden. Het is beter ongevallen te voorkomen dan slachtoffers te moeten begeleiden.