Schriftelijke vraag betreffende het waterbeheer van de kunstmatige vijver van Chalet Robinson in het Ter Kamerenbos.
- Indiener(s)
- Bertin Mampaka Mankamba
- aan
- Alain Maron, Minister van de Brusselse Hoofdstedelijke Regering, belast met Klimaattransitie, Leefmilieu, Energie en Participatieve Democratie (Vragen nr 1128)
| Datum ontvangst: 07/03/2022 | Datum publicatie: 07/07/2022 | ||
| Zittingsperiode: 19/24 | Zitting: 21/22 | Datum antwoord: 22/06/2022 | |
| Datum | behandeling van het stuk | Indiener(s) | Referentie | Blz. |
| 30/05/2022 | Ontvankelijk | p.m. |
| Vraag | De ordonnantie van 20 oktober 2006 tot opstelling van een kader voor het waterbeleid beoogt onder meer de uitvoering van een geïntegreerd regenwaterbeheer en de bescherming, het herstel en de versterking van de aanwezigheid van water in de stad.
Het is geen geheim dat de vijvers in het Gewest snel vervuild raken door hun omgeving. Burgers dumpen er afval in, chemicaliën komen in de vijvers terecht en er komt wat diervoeder in terecht, wat de ontwikkeling bevordert van bacteriën die bijvoorbeeld botulisme veroorzaken.. Het water van het Ter Kamerenbos wordt niet gespaard. Elk jaar worden vissen en andere waterdieren dood aangetroffen wegens botulisme ten gevolge van de vervuiling. Bovendien wordt de toegang tot het chalet Robinson problematisch, vooral bij warm weer, dat de verdamping van het water van de kunstmatige vijver bevordert. De maatschappij Vivaqua is verantwoordelijk voor de levering en het beheer van de kwaliteit van het water in het Ter Kamerenbos. Blijkbaar is het beheer niet optimaal. Bovendien wordt regenwater vermengd met afvalwater en komt dat rechtstreeks in de waterlopen terecht. In dat verband wens ik u de volgende vragen te stellen:
|
| Antwoord | 1) Zoals u weet, worden het Terkamerenbos en zijn ‘meer’ beheerd door de Stad Brussel. De waterplas in het Terkamerenbos wordt, zoals elke vijver, in de eerste plaats gevoed door rechtstreekse regenval en natuurlijke afvloeiing. Volgens een overeenkomst tussen de Stad Brussel en de Compagnie intercommunale des Eaux (nu Vivaqua) uit 1959 kan echter een ‘noodvoorziening’ worden geactiveerd wanneer het peil van de vijver zakt tot onder het kritieke niveau dat zich 1,35 m onder de maatstreep bevindt. Toen dat gebeurde, heeft de intercommunale Vivaqua contact opgenomen met de Stad Brussel om de vijver bij te vullen. 2) In de overeenkomst is bepaald dat de Stad deze levering op zich neemt en dat boven een bepaalde limiet de rekening wordt betaald door Chalet Robinson. Sinds het begin van de legislatuur hebben twee leveringen plaatsgevonden in 2019 (voor een totaal van 11.130 m³ voor 10.432,80 euro incl. btw) en twee andere in 2020 (14.440 m³ voor 13.541,57 euro incl. btw). Omwille van het behoud van de hulpbronnen heeft Vivaqua sinds 2021 de vijver niet meer bijgevuld. De Stad heeft namelijk op initiatief van zijn schepen voor Groene Ruimten beslist geen stadswater meer te gebruiken om deze vijver te vullen. Die nieuwe maatregel brengt de biodiversiteit niet in gevaar en veroorzaakt geen ongemak voor de wandelaars in het park. De Stad heeft echter aandacht voor de mogelijke andere gevolgen van de maatregel, in het bijzonder met de uitbater van de Robinson-chalet, en volgt de zaak nauwlettend op. 3) Het is de enige vijver in het Gewest die zich in deze situatie bevindt. De andere vijvers worden gevoed door de waterlaag of het hydrografische netwerk. Hoewel de Marie-Louisevijver, die ook door de Stad Brussel wordt beheerd, op papier ook met leidingwater kan worden bijgevuld als dat nodig is, gebeurt dat nooit. 4) Het ontwerp van Waterbeheerplan 2022-2027 is afgerond en is op 31 maart 2022 in eerste lezing door de Brusselse regering aangenomen. Voor de uitwerking ervan is input gehaald uit een burgerparticipatieproces en zodra het plan in tweede lezing is goedgekeurd, zal het gedurende zes maanden aan een openbaar onderzoek worden onderworpen. 5) De studie voor de kostenbepaling van de herinrichting van de openbare ruimte, om die beter doorlaatbaar te maken, zal in de loop van 2022 worden gelanceerd. 6) Wat Leefmilieu Brussel tot dusver op het gebied van geïntegreerd regenwaterbeheer (GRWB) heeft gedaan, is (onder meer): · - organiseren van terugkerende en ‘op maat samengestelde’ opleidingen voor de overheidssector en bouwprofessionals gedurende de afgelopen zes jaar, waaronder de ‘Watermiddagen’, die het afgelopen jaar vijf keer hebben plaatsgevonden; · - financieren van gemeenten en OCMW's via een jaarlijkse projectoproep gedurende de afgelopen vijf jaar om concrete verwezenlijkingen op het vlak van GRWB te bewerkstelligen. Het jaarlijkse budget voor die projectoproep bedroeg 600.000 euro voor werkzaamheden en 200.000 euro voor studies; · - ter beschikking stellen van een facilitator ‘Water’ om GRWB-projecten technisch te ondersteunen; · - opleggen van specifieke voorwaarden in milieuvergunningen of via projectvergaderingen en overlegcommissies; · - oprichten van een werkgroep om het duurzame beheer van regenwater in gewestelijke groene ruimten en gebouwen in zijn beheer te coördineren, met het oog op een optimale opvolging van het waterverbruik en de analyse van de mogelijkheden om water te recupereren voor het besproeien van groene ruimten. · · Dit jaar zal bij de gemeenten en OCMW's een oproep worden gelanceerd om hun GRWB-audits van een van hun gebouwencomplexen voor te stellen, om het potentieel voor hergebruik van regenwater en/of herinfiltratie in situ in te schatten, en de concrete maatregelen die moeten worden uitgevoerd, alsook het benodigde budget, te evalueren. Het doel is gemeenten en OCMW's, die vaak eigenaar van een groot vastgoedpatrimonium zijn, aan te moedigen proefprojecten uit te voeren, in een geest van experiment en voorbeeldfunctie van de overheid op het gebied van GRWB, en zo de lozing van regenwater in het riool zo snel mogelijk te verminderen. · · Voor meer informatie verwijs ik u ook naar de antwoorden die onlangs zijn gegeven op andere vragen van uw collega's, met name die van de heer De Patoul over ‘ontharding’, die van de heer Coomans de Brachène over ‘regentuinen’ en die van mevrouw Czekalski over ‘GRWB’. |