In 2021 werden in België wekelijks 16 honden gestolen. Onder de rassen waar deze dieven de voorkeur aan geven zijn de Chihuahua en de Franse Bulldog. Meestal zijn deze honden bestemd voor illegale wederverkoop of voortplanting.

Heel vaak staan de eigenaars machteloos tegenover de verdwijning van wat voor hen veel meer is dan een dier. De politiediensten, wier werk ik uiteraard waardeer, beschikken ook vaak over te weinig middelen en in veel gevallen niet over voldoende opgeleide agenten die op de hoogte zijn van de specifieke kwestie van dierenwelzijn. Wanneer de overtreder wordt geïdentificeerd, wordt de eigenaars bovendien vaak aangeraden om, zelfs als zij kunnen bewijzen dat de hond van hen is, gerechtelijke stappen te ondernemen. Dat leidt tot aanzienlijke kosten, die weinig gezinnen zich kunnen veroorloven.

Aangezien deze honden worden geïdentificeerd met een DogID-microchip, is het verrassend dat dierenartsen niet kunnen vaststellen dat de hond niet toebehoort aan de persoon die het dier aanbiedt bij de latere verzorging of bij de verzorging van het nest wanneer er sprake is van diefstal voor fokdoeleinden.

In dit verband wil ik graag een antwoord op de volgende vragen:

1) Hebben de diensten de orde van dierenartsen gewezen op deze misstanden om van de dierenartsen een grotere waakzaamheid te eisen?

2) Welke maatregelen heeft de eenheid dierenwelzijn genomen om hondendiefstal tegen te gaan?

3 - Beschikt u over bijgewerkte cijfers voor het Brussels Gewest?