Niet alleen de klassieke (elektrische) fiets wint aan populariteit. Steeds vaker zien we in de straten van Brussel ook de “longtail” verschijnen: een fiets met lange staart waarop men boodschappen, kinderen of zelfs huisdieren kan vervoeren. De voordelen zijn duidelijk: je weet wanneer je aankomt, je doet aan sport, je vervoert meer dan jezelf, je past – i.t.t. bakfietsen – op smalle fietspaden en in smalle fietsboxen. Zelfs de Colruyt verkoopt ze nu!

De longtail is dus het bewijs dat technologie en innovatie de doorslag geven. Innovatie, in casu de batterijtechnologie, bereikt blijkbaar meer dan moralisatie. Dat laatste leidt vaak tot onnodige polarisatie en onbegrip bij mensen die sowieso al beducht zijn voor veranderingen in hun mobiliteitsgedrag.

Evenwel zorgt die populariteit ook voor meer diefstallen. Innovatie is belangrijk. Eigendom ook. Als je veel geld investeert, dan verwacht je van de overheid dat het mee je eigendom beschermt. Fietsers zijn daar ook gevoelig voor. Een longtail is duur. Mensen geven soms duizenden euro’s uit aan hun tweewielers. Velen sluiten er zelfs een verzekering voor af. We hebben de cijfers dan ook zien exploderen wat betreft e-fietsen: van 142 in 2018 naar 293 in 2020 (een stijging van 106% die groter is dan in de andere regio’s!). Volgens Brussel Mobiliteit stopt 1 op de 3 slachtoffers dan ook gewoon met fietsen na een diefstal. En diefstal vormt ook een struikelblok voor mensen die twijfelen om over te stappen op de fiets. Kortom: een gigantische impact.

Graag stel ik daarom de volgende vragen:

• In een voorstel van resolutie omtrent fietsdiefstallen uit 2014 waar ikzelf ondertekenaar van was (A-490/1), vroeg men om de gegevens over gestolen, gevonden en terugbezorgde fietsen per gemeente en per politiezone te verzamelen. Wordt dit nu effectief gedaan? Worden alle gegevens in een gecentraliseerde databank verzameld (men ging de budgettaire noden i.h.k.v. dat voorstel nl. bestuderen)? Is er effectief een coördinatiestructuur gecreëerd voor alle actoren betrokken bij fietsdiefstallen?

• In september 2021 werd het “actieplan tegen fietsdiefstal” goedgekeurd i.h.k.v. Good Move, dat het risico op diefstal tegen 2030 moet halveren. Er bestond al zo’n actieplan uit 2016, maar de diefstalstijging ging door. Dit plan 2.0 bevat een regelmatige evaluatie van het aantal fietsdiefstallen als doelstelling. Daarvoor wilde u (o.a.) mybike.brussels promoten. Hoeveel aangiftes van fietsdiefstallen zijn er in 2022 en 2021 geweest? Wat zijn de verschillende categorieën fietsen en hoeveel van elke categorie werden er gestolen? Hoeveel van die aangiftes zijn gelinkt aan fietsen die op mybike.brussels zijn geregistreerd? Hoeveel aangiftes kregen een positief resultaat (fiets teruggevonden/dief gevat)? Wat betreft mybike.brussels: welke acties hebt u ondernomen om het te promoten? Bent u gestart met het onderzoek om te zien of een fietsvervangingssysteem eraan gekoppeld kan worden?

• Veel slachtoffers zouden geen aangifte doen bij de politie. Er wordt geschat dat er in 2020 in Brussel +/- 15.000 fietsen zijn gestolen, terwijl er maar 293 e-fietsdiefstalaangiftes zijn geweest. Welke maatregelen heeft uw kabinet ondernomen om fietsers te sensibiliseren wél aangifte te doen?

• Volgens het actieplan zou elke politiezone minstens één “fietsagent” moeten hebben tegen 2023. Is dat inmiddels zo? Zo niet, welke politiezones hebben nog geen fietsagent? Zal de doelstelling tegen 1 januari 2023 behaald zijn? Bent u met de politiezones in contact om de police-on-web-tool gebruiksvriendelijker te maken voor fietsslachtoffers (ook één van de doelstellingen van het actieplan)?

• In het actieplan staat dat er een akkoord nodig is van het parket om “lokfietsen” met GPS-tracker te plaatsen op gekende hotspots. Is dat akkoord er inmiddels al? Zo neen, pleegt u momenteel overleg met hen? Waar liggen de struikelblokken? Deze “lokfietsen” maakten al deel uit van de versie van het plan uit 2016, maar het is nooit toegepast omwille van juridische redenen. Zijn deze redenen inmiddels uit de weg geruimd?