Personen die erkend worden door de Federale Overheidsdienst Sociale Zekerheid als personen met een handicap kunnen, op aanvraag, gebruik maken van de TaxiBus-dienst van de MIVB, mits ze aan minstens één van de volgende criteria voldoen:

? verminderde zelfredzaamheid met minstens 12 punten;
? blijvende invaliditeit van minstens 50% aan de onderste ledematen;
? volledige verlamming of amputatie van de bovenste ledematen;
? visuele handicap met een invaliditeit van minstens 90%;
? kinderen (tot 21 jaar) bij een erkende invaliditeit van minstens 80% onder pijler 1 m.b.t. de verhoogde kinderbijslag voor kinderen.

Een inwoner van mijn gemeente, wiens been niet meer functioneel is, wees me op het feit dat deze criteria onnodig streng zijn en de realiteit niet altijd weerspiegelen (d.w.z.: hoe mobiel de persoon in kwestie precies is). De TaxiBus-dienst werd haar geweigerd, gezien ze niet voldoet aan de regel “blijvende invaliditeit van minstens 50% van de onderste ledematen”, die letterlijk te nemen zou zijn, d.w.z.: verlamd of geamputeerd (zo werd haar telefonisch uitgelegd). Deze dame heeft dus pech dat ze haar been nog heeft, ook al kan ze niet stappen. Dit betekent dus dat ze aangepast vervoer moet zoeken, wat zeer duur is, en haar nog verder zal isoleren.

• Waarom moet een been ofwel 100% verlamd zijn, ofwel geamputeerd zijn om de TaxiBus te mogen gebruiken? Ook al kan je een teen bewegen, dan nóg ben je daar niets mee.

• Kan er geijverd worden om de criteria die gelden voor het gebruik van de TaxiBus wat soepeler te maken (waaronder het bovenstaande criterium)?